la nuit blanche

une nuit blanche, betekent zoveel als een slapeloze nacht; de reden hiervoor doet er niet toe. doorgefeest of lijdend aan insomnia, le jour après on dit: pff, c'était une nuit blanche. onze nuit blanche was redelijk georganiseerd. we brachten m door samen met heel veel andere mensen, en met steun van le mairie de paris en plusminus alle kunstinstellingen van de stad.
het zat zo. het weekend van acht en negen oktober veranderde parijs des avonds tot iets tussen gentse feesten en poëziezomer watou (maar dan zonder de poëzie). beeldende kunstenaars hadden zich in een vijftal buurten gegroepeerd en maakten er nachtelijke kunstinstallaties met belichting, muziek, dans en beeld. daarnaast waren ook zowat alle musea de hele nacht door open. en zelfs bussen en metrolijnen reden gratis tot zeven uur 's ochtends. het was ongelofelijk gezellig, we maakten al plannen om volgend jaar terug te komen (een hotel boeken is niet nodig).
de volgende avond alles nog eens in een klein over gedaan in versailles, waar o.a. vuurspuwende draken en fontijnen van parfum te bewonderen waren, met werkelijk al je zintuigen. ik ga gewoon de foto's uploaden - geur en geluid moet je er een beetje bijdenken... hoofdpersonage is de maan :-)

midden tussen de vier (rechtopstaand boek-vormige) hoekgebouwen van de prestigieuze bibliothèque François Mitterand, stond een reuzachtige touwladder. naar de maan..


parijs in het klein, in kaarsjes. inclusief tour de montparnasse en eifeltoren en iets wat in de verte leek op de notre dame (maar die was al bijna opgebrand). tentoongesteld in een kloosterkerk. magisch.


dit spectacel was waarheidsgetrouw & hoogst toepasselijk genaamd 'des gens qui dansent dans le louvre'.

versailles is eigenlijk een verhaal op zich. je denkt: mja. wandelen in een laan tussen verlichte fontijntjes is wel leuk. maar dat denk je alleen als je niet zó diep denkt. want even geconcentreerd blijven op het onderwerp en je beseft: versailles is niet meer gewoon 'wel leuk'. versailles is de overdaad. soms denk ik ook dat juist die overdaad, alom aanwezig in het parijse, een van de redenen is waarom ik het hier bij momenten zo verschrikkelijk leuk vind. ander voorbeeld dat me te binnen schiet is, bv, kledingwinkels, een paar stukken van een leuk merk per winkel, zo werkt het niet. van ieder merk is er minstens een winkel ergens in parijs. en die winkel heeft dan ook niet zo een paar stuks, maar gegarandeerd: de volledige collectie. dat is dus ook: overdaad. wel een waarvan ik soms neig te likkebaarden .... :-) delicatessenwinkeltjes is een ander voorbeeld. gelukkig hebben die etalages, binnen zou ik verloren zijn.
ik wijk af. we waren in versailles. foto's.



orangerie gezien van kant 1






orangerie gezien van de andere kant.

mijn leefritme, zo al niet veel voorstellend, was wel redelijk overhoop na deze twee nachten.. gelukkig schreef mijn lessenrooster slechts op 2 dagen les voor 11u des ochtends voor. de lessen zijn trouwens zeer ok. maar daarover bij gelegenheid meer.

escalator

ik weet niet of er nog mensen zijn die zich al decennia afvragen hoe een roltrap er vanbinnen uitziet en vooral hoe die treden zich zo mooi in en uit schuiven en op welke manier ze worden getransporteerd van einde terug naar begin... vandaag, bij het nemen van de trap naast de openliggende roltrapholte in metrohalte luxembourg, herinnerde ik me weer dat ik daar nog ernstig over heb nagedacht, in tijden dat ik mijn hand boven mijn hoofd moest uitstrekken om de zwarte band te kunnen vasthouden, die dan ook altijd net iets sneller ging dan de trappen waardoor je op het einde scheef uitgestrekt stond.. maar- ondertussen is het de tijd dat-je-alles-op-internet-kan-vinden geworden. zodus.. voor in het geval ik niet de enigste was: