het begin van het einde is: merken dat je verse producten koopt (eieren, kaas) die een verloopdatum hebben die ligt na je eigen vertrekdatum. heel vreemd is het om ergens jaloers te zijn op je eieren, die het volhouden tot 4 juli, de lucky bastards, hetgeen het idee geeft dat je eieren langer standhouden dan jezelf. fundamentele denkfout, want ondertussen zijn die eieren al lang niet meer standhoudend: ze zijn opgegeten.

vervolgens begint het een gespreksonderwerp te worden, wanneer vertrekt wie, wanneer kunnen we nog afscheidsfeestjes plannen waar iedereen bij kan zijn, welke dingen doet wie nog voor een laatste keer 'om afscheid te nemen'.

vervolgens beginnen de mensen effectief te vertrekken. auto's voor ons kasteel met open koffers waarin dozen worden gestapeld, pijnlijk beeld, zeker als het een goede bekende of een echte vriend is. bij het door de gangen lopen werkt het besef van de leegte achter de deuren van de anders altijd bewoonde kamers beklemmend. atmosphère de départ.

het lijkt of je professioneel manager moet zijn om iedereen nog te treffen voor ie vertrekt. een goed geplande agenda vol afscheids-data is noodzakelijk. ik miste er één, een braziliaans meisje. dubbel zo pijnlijk doordat recht evenredig met de afstand tussen onze landen de kans dat je elkaar nog terugziet verkleint. ik vergrootte het kansgevoel in mijn hoofd door het plan op te vatten ooit zeker naar brazilie te reizen.

afgelopen weekend werd vervolgens mijn eigen kamer leeggemaakt. gelukkig gebeurde dit in combinatie met een vader, een zus, en een heel erg fijn weekend in Parijs. het was opgewekt pakken, puzzelen, versjouwen, een uitdaging om alles in de auto te krijgen (fiets incluis) en goedgeluimdheid toen het was gelukt. maandag zwaaide ik ze uit, keerde terug naar mijn kamer, leeg op één tas na waaruit ik tot thuiskomst een week later zou leven. op mijn bed liggend met mijn ogen dicht haalde ik mijn gevulde kamer terug, overliep de boeken op mijn plank tot in het detail, de posters aan de muur en de kleerindeling van mijn kast. vervolgens deed ik mijn ogen open en weg was alles. (na dit een paar keer herhaald te hebben, steeds sneller, werd het een spelletje: ogen dicht kamer vol, ogen open kamer leeg, ogen dicht kamer vol, ogen open kamer leeg)

de behoefte om plaatsen te bezoeken in de stad 'voor een laatste keer' heb ik niet (toch beland ik in de buurten die ik het beste ken, het meeste van ben gaan houden). het voelt niet als een afscheid van de stad, ik ga nog vaak terug komen, daar bestaat een stevige zekerheid over. ook met sommige mensen was het afgelopen jaar meer een ontmoeting dan het afscheid een afscheid was. het is vooral afscheid van een periode van tijd, doorgebracht in bijzondere omstandigheden, een periode waarvan 'tijdelijkheid' zo'n essentiele karaktereigenschap was, dat het einde nu allesbehalve een verrassing is. het is ook niet dat het 'te kort' of 'te lang' was naar mijn gevoel: het was goed. en nu is het vertrekken, naar iets nieuws: leven in België in eigenlijk opnieuw nieuwe omstandigheden, ook al zijn deze (interieur) nieuwe omstandigheden anders dan de nieuwe (exterieure) omstandigheden van een jaar geleden. voornemens: de dingen die ik leerde op erasmus blijven onthouden en in praktijk brengen. te ingewikkeld om in detail uit te leggen, ik denk dat andere erasmussers wel begrijpen.

ik kijk eigenlijk niet tegen het vertrek op. het afgelopen jaar was goed, zeer goed, en nu komen de nieuwe, en die zijn om naar uit te kijken. om nog niet te spreken van de vakantie, zo dichtbij en zo . misschien kan ik er een nieuwe weblog voor maken. daar ga ik eens over denken.

fransen zijn een beetje gek

zondagnamiddag, brug simone de beauvoir over de seine.

o, wacht. eerst achtergrondinformatie.
met de passerelle simone de beauvoir kreeg het boomende 13de arrondissement er in oktober 2006 een nieuwe aantrekkingspleister bij. de een ruim driehonderd meter lange voetgangersbrug verbindt de bibliothèque nationale met het parc de bercy. de passerelle is de 37ste brug over de seine op het grondgebied van parijs, wereldwijd de stad met het grootst aantal bruggen. de nieuwe brug werd ontworpen door de oostenrijkse architect dietmar feichtinger en is genoemd naar de beroemde franse feministe, schrijfster, filosofe en levensgezellin van jean-paul sartre. de constructie is opmerkelijk breed voor een voetgangersbrug, maar het stadsbestuur van parijs wou er een echte ontmoetingsplaats van maken en plant de constructie ook gebruiken voor diverse evenementen.


of nog beter, deze foto van op het fotoblog rayuelafotoblog.manrocker.com met op de achtergrond dus bibliothèque nationale françois mitterand --> zeer zeer zeer de moeite bij uw eventuele volgende city-trip naar parijs



ok. zondagmiddag dus.

een orkestje speelt op het onderste verdiep, wij lopen over hen heen en glimlachen: muziek die tussen de kieren van de planken onder je vrolijk in je oor komt gesprongen is een reden tot plezier. vreemd detail: de verzamelde mensenmassa aan de reling onder ons staan afgewend van het orkestje, ze kijken straal de andere kant op, blik op de rivier. we richten onze blik ook op de rivier en begrijpen waarom. in de verte, in het midden van de seine, vaart een boot die een grote waterstraal de hoogte inspuwd, even hoog als die in het meer van genève (bij gebrek aan foto van onze boot vliegen we even naar genève (ook een mooie stad) voor een prentje van haar fontein, zeer aan te raden voor uw eventuele volgende citytrip naar genève)

de boot komt tot vlak bij de brug gevaren en net als we denken dat het plan is om iedereen van onderuit nat te spuiten bij het varen onder passerelle simone de beauvoir (mensen beginnen al uit de weg te gaan) stopt de waterstraal én het bandje op de brug, en begint een trommelconcert vanop een andere boot, die we helemaal niet hadden zijn aankomen (we zijn zo gemakkelijk te verrassen)

(bemerk de blauw en rode pakjes van de trommelaars, de witheid van de boot, en de franse vlag voor degenen die wat meer hints nodig hebben om uitgekiendheid te bemerken en te appreciëren. en oja! nog een tip voor uw citytrip: zwemmen 'in' (beter 'op') de seine kan in het boot-zwembad op de achtergrond, men zou voor minder fan worden van het 13de)

de boot die daarop volgde bemerkten we echter gauw, deze laatste in de botenoptocht sloeg werkelijk alles. op de boot stond een tgv. werkelijk:


ok. de tgv in kwestie had recent een snelheidsrecord gehaald. (meer info www.record2007.com). maar toch. de tgv OP de seine..? wel leuk maar ook.. gek.
maar dan, fransen zijn een beetje gek.

--------------------------------------------------------------------------------

une production de "apporter l'étonnement de la singularité dans les villes par faire naviguer les bateaux les plus bizarres sur les rivières qui traversent les grandes villes"

en coopération avec

remerciements à:

(en die remerciements dan vooral aan de vier voorste meisjes en jongens die zo vriendelijk waren te begrijpen dat mijn foto veel beter zou zijn als ze op hun liefst de camera toelachten - geslaagd)