mardi, décembre 05, 2006

kansrekening

van vorige tot volgende woensdag hebben we met een groepje van vier voor de residenten van het maison belge het spel 'killer' georganiseerd. via cryptische fiches die ze ontvingen moeten de deelnemers achterhalen welke andere aan het spel deelnemende maison-inwoner het was die staat beschreven op hun fiche en die vervolgens 'vermoorden' (vele manieren mogelijk, waarvan een straal water in de nek spuiten toch een van mijn favorieten is). dit is allemaal naast de kwestie van wat ik wou vertellen. één meisje had namelijk twee maal na elkaar dezelfde persoon die ze moest vermoorden, zij het wel op een andere manier beschreven. ze vroeg mij hoe dat kon (antwoord : toeval) en vroeg mij hoe groot de kans was dat dat nu was gebeurd. ik denk dat het antwoord daarop ongeveer 3% is, aangezien er iets meer als dertig deelnemenden zijn.. (tenminste als je als gegeven beschouwt welke fiche ze voor de eerste maal toebedeeld kreeg - maar daarover zal ik een aparte discussie hebben met jonas)

eigenlijk wou ik het daar allemaal niet over hebben, ik wou in het kader van metro-anekdotes vertellen dat mijn kansberekenend vermogen gisteren compleet crashte toen ik zag dat tegenover mij in de metro een man zat die hetzelfde boek aan het lezen was als ik.. théâtre*** (volume drie) van eric emmanuel schmitt. ik heb er naar gezocht, maar vond geen cijfers over in welke mate dat boek een bestseller is, hoeveel mensen het parijse metrosysteem simultaan gebruiken, en hoeveel mensen per metrowagon passen, en hoeveel compartimentjes van vier er zijn per metrowagon, om alzo te komen tot de kans dat twee mensen die het aan het lezen zijn tegenover elkaar komen te zitten. ik denk dat het iets met eerst veel nullen is en dan pas ver na de komma pas een cijfer.

oja, de man tegenover was te veel aan het opgaan in het stuk 'frédérick' (dat zag ik omdat hij pas in het begin van het boek was (net als ik overigens)) om dit feit op te merken en even verbouwereerd te zijn als ik. en toen moest ik alweer afstappen. heb er niets van gezegd..

6 Comments:

Anonymous Anonyme said...

hihi

wat een leuke anecdotes!

en je manier om te berekenen wat de kans is om twee keer na elkaar dezelfde persoon is correct, aangezien we er lekker vanuit gaan dat het niet belangrijk is welke persoon dat is.

knuffel,

jonas

en amuseer je dit weekend, 't schijnt dat het nogal vol zal zijn.

--

jonas

9/12/06 13:53  
Blogger Veerle said...

Van kansrekening heb ik geen kaas gegeten.
(vast een reden waarom ik iets studeer waar wiskunde een minimale rol heeft ;-) )

Maar opmerkzame mensen en leuk toeval vind ik heerlijk!

9/12/06 23:01  
Anonymous Anonyme said...

Beschrijf eens hoe zag de lezende man in de metro eruit?
ik vraag me trouwens af of er in zulke gevallen wel een toeval bestaat. Misschien is dit een teken, en volgen er nog! Wees opmerkzaam.

10/12/06 08:37  
Anonymous Anonyme said...

Ik was laatst op 'discussiecafé' hier in groningen met als thema 'Darwin vs. ID'. Het bleek al heel snel een allen tegen één discussie te worden want er zat maar één ID aanhanger in de zaal. Deze noemde zichzelf supranaturalist. Hij vertelde leuke dingetjes over een god die verschillende werelden, naturen, gesloten systemen of hoe je het ook wil noemen kan laten interageren. Als dit gebeurt is er sprake van een mirakel. Dit 'mirakel' gebeurt echter in onze eigen waarneembare natuur en is dus te bevatten via natuurwetten en bla bla bla de discussie was hevig en ging verder.
Maar wat ik wil zeggen, of waar ik aan dacht is: Ik zelf, als volleerd naturalist, zou zeggen: da's toch gewoon puur toeval -namelijk dat van die man en dat boek. Terwijl die andere kerel uit de zaal die man waarschijnlijk had gezien als een interactie uit een ander systeem. Zonde dat je er niet tegen sproken hebt... het had een mirakel kunnen wezen.
Ik weet dat m'n comment compléét irrelevant en naast de kwestie is maar ik vond't toch leuk dit te vertellen. Het is een goede aanzet tot meer late night discussion.

Gegroet,
De Mier

10/12/06 23:12  
Blogger Jolien said...

het is inderdaad een leuk toeval. ja, ik geloof ook dat het gewoon toeval is. en toch, door er oprecht door verwonderd te zijn en er spontaan om te glimlachen, wordt het een betje meer dan een leuk toeval. misschien is het toeval wel een deel van de wereld dat ons leven boeiend maakt en daarom zou het zonde zijn het te negeren. dus, josefine, laat het dan nog toeval zijn, laat het niet banaal zijn. verwondering is trouwens wat mensen weer jong en het leven een beetje mooier maakt.

11/12/06 11:16  
Blogger josefine said...

beste anonymous niet-jonas,

ik denk niet dat het een teken was. de man zag er heel erg normaal en neutraal en zo uit. maar ik blijf opmerkzaam!

daarnaast, bedacht ik vandaag dat ook al is de kans dan bijvoorbeeld heel klein, iedere keer dat ik de metro neem loop ik zogezegd de kans om het mee te maken, dus eigenlijk zou je dat kunnen gaan sommeren om verwachtingswaarde te berekenen.

en natuurlijk is het puur toeval, ook al weet ik de precieze definitie van dat woord niet. wij kansrekening-religieuzen doen nl. niet mee aan afschrijven van gebeurtenissen met een redelijke probabiliteit als 'toeval'.

dat klinkt koud en ont-toverend, maar het is ook wel heel intrigerend. kansrekening dus.

15/12/06 00:10  

Enregistrer un commentaire

<< Home