geloof in de mensheid

wie dit bericht leest heeft vermoedelijk een groot geloof in de mensheid. dat er mensen bestaan die blijven terugkomen naar een weblog die zo verwaarloosd wordt als die van mij momenteel, doet gevoelens als respect en dankbaarheid om onverdiend goeds in mij opwellen. mijn geloof in de mensheid stijgt er van, in tegenstelling tot dat van de lezer, u, die zich nog maar eens teleurgesteld ziet worden na het volgen van de link waar ik op had beloofd track te houden van mijn leven in parijs. het spijt me.
nee, ja, deze weblog wordt verwaarloosd. het is gewoon een feit, ik geef het beter toe. een jammere zaak. nochtans liggen drie à vier posts in mijn hoofd te rijpen, rijpen, rijpen, rotten, tot overjaarse camembert. ik kom er niet toe ze neer te typen. een beetje schandalig denkt u, en u hebt gelijk.
desalniettemin neem ik me voor daar beterschap in te brengen. de eerste stap is achter de rug: het toegeven van de aanwezigheid van het probleem. de tweede stap volgt met het verstrijken van de tijd: een nieuwe post. van mijn kant: graag & gauw. voor dit onbehaaglijke tekortschiet-gevoel beetje bij beetje weg te werken.